نوشت اول شعرش به نام حضرت عشق            و باز میکند امشب زبان به مدحت عشق

کسی که شعرخودش را نگـفته میداند            که هست ازبرکات وجود ورحمت عشق

اگرچه قافیۀ شعر دست و پا گیر است            شروع میکند این بار هم به زحمت عشق

منی که مثل همیشه خراب و حـیـرانم            منی که گرم سرودن شدم به نیت عشق

کسی که آمدنش را خـدا تـبارک گفت            کسی که آمد و شد منتهای زینت عشق

تـرنـمـات لـبـش آیـه هـای کـوثـر بـود            و داد خـاتمه بر افـتـرا و تهمت عشق

عجیب نیست که مولود بی نظیر رضا            شود برای همیشه امام عصمت عشق

سلام بر گل رویش بگو به قصد برات

نثـار این پـسر حضرت رضا صلوات

شکوه بی بدل لطف و مهر و جودی تو            و بـانـی هـمـۀ خـلـقـت و وجـودی تـو

گـرفـتـه دور و برت را هـزار پروانه            چرا که خوبتر از عطر ناب عودی تو

تـویـی نـتـیـجۀ ایـمان به حرف پیغمبر            و ربـنـای قـنـوت و دم سـجــودی تـو

ادامـه داشت بـرایـش کــنـایــۀ مــردم            تو ای سـلالـۀ زهـرا اگـر نبـودی”تو”

تو استجابت سبـزی به دست های گدا            زلال جـاری فـیضی شبـیـه رودی تـو

پس از امام حسن سفـره های رنگـینی            برای مردم بی دست و پا گـشودی تو

تو دستگیر همه هستی، ای خدای کرم

که هیچ چیز نمی خوای در ازای کرم

منم هـمـیـشـه مـریـد درِ تو بـاب مراد            دوبـاره قـرعـۀ فـالـم به نـام تـو افـتـاد

ببخش اینهمه بد کرده ام به جان خودم            نگاه گرم و صمیمیِّ تو به من رو داد

چه قدر حاجت ناگـفته را روا کردی!            و هرچه دارم از تو بُوَد، خانه ات آبـاد

چرا هزار مرتبه شکر خدا که سائلم و            کـرامـت تو مـرا در کـنـار تو جـا داد

خلاصه این که منم خاکسار این درگاه            مزن به سینۀ من دست رد امام جـواد

تمام آبـروی من به زیـر دین شماست

تمام آرزویم صحـن کـاظمین شماست